താരക ബ്രഹ്മമേ
താരക ബ്രഹ്മമേ പാരിന്നിരുള്‍ നീക്കും
സാരസ്വത മന്ത്രമേ നിന്‍
ചൈതന്യ പ്രഭയില്‍ മുങ്ങിയാല്‍ ഏവനും
നിത്യ സൌഗന്ധിക ദിവ്യസൂനം
ചിന്മുദ്ര കാട്ടിയനുഗ്രഹിച്ചാലും
പാഹി പരം പൊരുളേ എന്‍
സത്യവേദാന്തമേ
നെയ്യഭിഷേകം നിറവായി മുന്നില്‍
കര്‍പ്പൂരാരതി പ്രഭയായി
ശ്രീലകമുള്ളില്‍ നെയ്ത്തിരിനാളങ്ങള്‍
നിന്നു വിളങ്ങുമ്പോള്‍ ഉണര്‍വ്വായീ
ഉര്‍വ്വരമാകും മാനസമെല്ലാം
ദര്‍ശനമാത്രയില്‍ തരളിതമായ്‌
മകരവിളക്കിന്‍ മാസ്മരദൃശ്യത്തില്‍
തെളിയുന്നതാരുടെ ദിവ്യപ്രഭ
ആയിരം സൂര്യപ്രഭയോടെ നില്‍ക്കുമാ
ജ്യോതിസ്വരൂപന്റെ പ്രത്യക്ഷം
ആയിരമായിരം ഹൃദയങ്ങളാവഹിച്ച
ജ്ഞാനപ്രകാശം നീയയ്യാ
ചുറ്റും പറന്നാ ദീപം വലം വയ്ക്കും
കൃഷ്ണപ്പരുന്താണെന്‍ ഹൃദന്തം
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ