വക്തവ്യമല്ലഹോ ചില്‍പുരുഷാനന്ദ
മെങ്കിലും ഞാന്‍ പാടുന്നു
ക്ഷന്തവ്യമല്ലവയെങ്കിലും
നിന്നെയെന്‍ വാക്കിനാല്‍ ഞാന്‍ വര്‍ണ്ണിച്ചു
എന്നെ കാണിക്കയായ്‌ സമര്‍പ്പിച്ചു
കേശാദി പാദം ദിവ്യപ്രഭയെന്നു
കേവലന്‍ ഞാന്‍ പുകഴ്ത്തി, നിന്നെ
കാണാതെ കണ്ടെന്നു നിനച്ചു
ഉള്ളിലിരുന്നു നീ പുഞ്ചിരി തൂകുമ്പോള്‍
ഉള്ളം തുറന്നു ഞാന്‍ പാടീ വീണ്ടും
ഉയിരിനെ ഉണര്‍ത്തുന്ന പ്രഭ തേടി.
എങ്ങും തിരയാതെ തന്നെത്തിരഞ്ഞപ്പോള്‍
ഉള്ളിലെ ഉലയിലും കനല്‍തെളിഞ്ഞൂ
തിങ്ങുന്ന സംസാര വേപഥു പോലുമീ
തല്‍സ്വരൂപത്തില്‍ സുകൃതമായീ ഞാനും
തല്‍സ്വരൂപത്താല്‍ പവിത്രമായി
അഭിപ്രായങ്ങളൊന്നുമില്ല:
ഒരു അഭിപ്രായം പോസ്റ്റ് ചെയ്യൂ